Door de redactie - Boeddhistisch Dagblad
Zeshin – Als je hier in deze overgeorganiseerde maatschappij de dharma wilt verbreiden zal je flinke scheuten water bij de wijn moeten doen. We leven nu eenmaal in een op christelijke leest geschoeide maatschappij, en vanuit deze opvoeding is het moeilijk je een boeddhistische visie eigen te maken.
De verbreiding van de boeddhistische ideeën, zoals “de ontkenning van een permanent zelf” en “het tijdelijke van alle levende wezens” heeft grote invloed op de Aziatische maatschappij. Voor de meest Aziaten is het boeddhisme meer dan een religie of een ceremoniële bescherming. In Japan wordt het zelfs gezien als een leer, ontworpen als hulp voor de mens om meer inzicht in zichzelf en zijn relatie met de wereld te krijgen om op die manier zowel voor de wereld als zichzelf de angst en het lijden tot een minimum te beperken. Boeddha was tenslotte een gewoon mens en geen god. Zijn verlichting was geen staaltje van een bovennatuurlijke openbaring.
Ujukarin reageert op de stelling van Zeshin dat in westerse sangha’s water bij de wijn gedaan moet worden.
Waarde Zeshin,
Er zitten goede kanten in deze bespiegelingen maar ook sterk onderbelichte zaken en daardoor foute conclusies. En als lid van een der Westers Boeddhistische bewegingen waar ik echt geen greintje christelijke conditionering (maar natuurlijk wel de westerse cultuur) kan ontdekken was die conclusie te verwachten. Het feit dat onze aanpak ook succesvol is in o.a. India, en juist niet bij de verwesterse lagen van de bevolking daar, ondersteunt mijn statement.
Ik zou zeggen dat er enkele fundamenten moeten gelden voor elke traditie die ‘universeel boeddhistisch’ wil zijn in de 21e eeuw.
- Vrijheid qua levensstijlen. Een monastieke celibataire stijl, veelal gecombineerd met fulltime voor de sangha werken, moet geboden worden. Maar eveneens een volwaardige deelname van mensen die parttime verbonden zijn en in welke vorm dan ook niet celibatair.
- De teachings moeten op de een of andere wijze terug te leiden zijn tot de Boeddha. Dat geldt voor mahayana (inclusief zen) en vajrayana even goed als voor theravada, waarbij we beslist meenemen dat erg veel van het huidige theravadaboeddhisme in Zuid-Azie juist vloekt met boeddhistische principes zoals geweldloosheid, tolerantie en invidivuele vrijheid.
- Vrijheid qua lesgeef-stijl. Helemaal mee eens dat sangha (dus je aansluiten bij een meer structurele groep spirituele vrienden) essentieel is voor serieus boeddhisme; cursussen en betalende bezoekers zijn een ‘opstapje’ naar een dana-model maar daarmee niet totaal verkeerd.
Maar ik lees graag jouw danwel andermans bijdragen waarom mijn fundamenten niet zouden kloppen en jouw vrij sombere conclusie wel!
With folded palms,
Ochtend- of avondeditie
We hebben een gratis mailinglijst.
Abonneer je op onze ochtend- of avondeditie